Planowanie ślubu i wesela jest ekscytujące, ale też bardzo czasochłonne i na dłuższą metę męczące. Z kolei sama uroczystość jest na tyle ważnym wydarzeniem w życiu człowieka, że nawet ustawodawca postanowił wspomnieć o niej w obowiązujących w naszym kraju przepisach. Każdemu pracownikowi, który bierze ślub, przysługuje z tego tytułu urlop okolicznościowy. Oczywiście obowiązują tutaj konkretne zasady jego udzielania i odbierania, o których przeczytasz w naszym poradniku.
Takie prawo przysługuje każdemu pracownikowi etatowemu, czyli zatrudnionemu w oparciu o umowę o pracę (również na czas określony i w niepełnym wymiarze godzin). Trzeba natomiast wspomnieć tutaj o bardzo ważnej kwestii: urlop okolicznościowy można otrzymać wyłącznie na ślub cywilny lub konkordatowy.
W praktyce oznacza to, że pracodawca nie udzieli nam urlopu, jeśli planujemy np. ślub wyznaniowy, który nie jest honorowany w świetle obowiązujących w Polsce przepisów. Skrajny przykład: pracownik nie dostanie urlopu okolicznościowego na ślub w kościele latającego potwora spaghetti.
Pamiętaj!
Aby otrzymać urlop okolicznościowy z tytułu ślubu, musi to być uroczystość mająca skutki w świetle prawa cywilnego.
Urlop okolicznościowy w związku z własnym ślubem ma wymiar dokładnie 2 dni roboczych, co dokładnie precyzuje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 roku. Nie ma tutaj znaczenia, czy bierzemy ślub cywilny czy konkordatowy. Zawsze są to 2 dni dodatkowego urlopu.
No właśnie: dodatkowego. To bardzo ważna kwestia, o której trzeba wspomnieć. Urlop okolicznościowy na własny ślub nie pomniejsza puli urlopu wypoczynkowego standardowo przysługującego pracownikowi. Jeśli jednak się go nie wykorzysta, to nie można ubiegać się o ekwiwalent pieniężny – ten urlop po prostu przepada.
Urlop okolicznościowy na ślub można wykorzystać w dowolny sposób, choć oficjalnie powinien on służyć załatwieniu wszelkich spraw związanych ze zmianą stanu cywilnego czy zorganizowaniem uroczystości. Pracodawca ma również prawo zażądać, aby pracownik dostarczył w późniejszym terminie akt ślubu potwierdzający zawarcie małżeństwa.