Pracodawca… bez firmy? To jak najbardziej możliwe

Choć termin „pracodawca” budzi jednoznaczne skojarzenia z przedsiębiorcą, to okazuje się, że zatrudniać mogą również osoby nieprowadzące działalności gospodarczej. Takie sytuacje nie należą do rzadkości, o czym przekonasz się w trakcie lektury naszego artykułu.

Co mówią przepisy?

Zgodnie z art. 3 Kodeksu pracy, pracodawcą może być:

• osoba prawna,
• jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej,
• osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą,
• osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Nas najbardziej interesuje ten ostatni przypadek, któremu bliżej przyglądamy się w dalszej części artykułu.

Przykłady pracodawców nieprowadzących działalności gospodarczej

Zgodnie z obowiązującymi przepisami pracodawcą staje się każdy, kto zatrudnia drugą osobę poprzez zawarcie z nią umowy, wypłacanie jej wynagrodzenia, zgłoszenie tej osoby do ubezpieczeń i odprowadzanie za nią składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy.

Oto przykładowe sytuacje, w których nawet przysłowiowy Kowalski może stać się pracodawcą bez zakładania własnej firmy:

• Zatrudnienie niani do opieki nad dzieckiem;
• Zatrudnienie osoby do sprzątania;
• Zatrudnienie ogrodnika;
• Zatrudnienie opiekunki dla schorowanej osoby.

Formalności

Chcąc legalnie zatrudnić drugą osobę bez zakładania firmy, należy pamiętać o przestrzeganiu obowiązujących przepisów. Najważniejsze jest zawarcie umowy, która powinna regulować takie kwestie, jak zajmowane stanowisko i zakres obowiązków, wymiar czasu pracy, wysokość wynagrodzenia i termin jego wypłacania, a także miejsce świadczenia pracy.

De facto zatem osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, która chce legalnie zatrudnić np. nianię, staje się pracodawcą i musi spełnić wszystkie jego obowiązki wynikające z Kodeksu pracy.